نژاد شتر مهاری برای سواری مورد استفاده قرار میگیرد. این نژاد خالص یکی از نژادهای زیبای عربی است که دارای رنگ روشن بوده و به سرعت و کوچکی جثه و سبکی وزن معروف است.
شناخت نژاد شتر مهاری
معمولاٌ شترهای مهاری را به نام شترهای عمانی نیز میشناسند. این نوع شتر در تمامی نواحی عمان پراکنده است و هنوز وسیله اصلی حمل ونقل میباشد.
این نژاد از شتر در جنوب ایران نیز وجود دارند. همچنین شتر مهاری در مناطق جنوبی کشور لیبی، تونس، الجزائر و شمال شرقی موریتانی و جنوب شرق شبه جزیره عربستان پراکندهاند.
سالیانه مسابقات متعددی در کشورهای عربی نظیر امارات عربی متحده، کویت، عربستان سعودی، لیبی و اردن برگزار میشود که معمولاٌ شترهای مهاری در این مسابقات رده اول جدول را به خود اختصاص میدهند.
معمولاٌ در کنار این مسابقات، نمایشگاهی نیز برای خرید وفروش شترهای گران قیمت برپا میشود و گاهی ممکن است که یک شتر مهاری خوب تا قیمت ۴۰ تا ۴۵ هزار دلار خرید وفروش شود.
ویژگی ظاهری شتر مهاری
نژاد شتر مهاری اندام و سری کوچک ، اندام حرکتی کشیده و پشم کم دارند. در آغاز مسابقه سرعت زیادی از خود نشان میدهند اما به تدریج خسته شده و از سایر شتران عقبتر میمانند.
سرعت نژاد شتر مهاری به ۳۵ کیلومتر در ساعت میرسد.
رنگ اغلب آنان سفید یا عسلی کم رنگ است و به آنها «شترهای مغتیر» میگویند.
شترهای مهاری دارای سرهای نسبتاٌ کوچک با چشمهای روشن و گردنی دراز و کشیده و سینهای عمیق میباشد. به گونهای که استخوانهای کتف آن به طرف پشت کشیده شده است. دستهای جلو آن نسبتاٌ به هم نزدیک و کف آن به طرف خارج تمایل دارد.
در حالی که پاهای پشت آن مستقیم و زانوهای آن از هم دور است.پوست نرم و دم آن بلند و به صورت رشتههای منظم میباشد.
آمیختگی نژاد شتر مهاری با شتر سودانی
طرح آمیختهگری این شترها با شترهای سودانی نتایج برجستهای بوجود آورده است.
حاصل این آمیختگی تولید گونههایی از شترهای تندرو است. نیروهای استعماری فرانسه در تشکیلات نظامی خود از این نوع شتر استفاده میبرد که به آنها نیروهای مهاری گفته میشد.
گروه های مختلف
نژاد شتر مهاری بر اساس بلندی شانهها به سه گروه تقسیم میشوند:
گروه اول:
شترانی که بلندی شانههای آنها به حدود ۱۹۰ تا ۲۰۰ سانتیمتر میرسید که این شترها در اختیار افسران عالی رتبه فرانسوی قرار میگرفت.
گروه دوم:
شترانی که بلندی شانههای آنها به ۱۸۰ سانتیمتر میباشد و مورد استفاده افسران دون پایه فرانسوی قرار میگرفت.
گروه سوم:
شترانی که بلندی شانههای آنها کمتر از ۱۸۰ سانتیمتر و فقط برای بارکشی وحمل از آنها استفاده میشد.
خصوصیت آن
شتر مهاری قدرت تحمل محیطهای گرم وخشک و مخصوصاً صحراهای شنی را دارد. و اعراب ساکن آفریقا از دیرباز این شتران را مورد استفاده قرار میدادهاند .
جهت رفت وآمد بین واحهها و گذر از بیابانهای شمال و جنوب آفریقا از آن استفاده میکردند.
هرچند که تمامی انواع شترهای مهاری جهت سواری و مسابقه مناسب هستند. اما دیده شده است که برخی از انواع این شتران دارای قدرت وسرعت سیر بهتری هستند که این مسأله به خصوصیات ژنتیکی آنان باز میگردد.
نژاد شتر مهاری در مسابقات شتر سواری شرکت داده میشوند. ودر کشورهای عربی غرب آفریقا همچون تونس «مسابقات شتران مهاری» انجام میشود. که فقط این شتران در آن شرکت میکنند.
