بیماری شاربن علامتی یا پاسیاه از عوامل باکتریایی است که در دام بوجود می آید. این بیماری در گاو و گوساله و نیز گوسفند باعث آسیب به آنها میشود.
در ادامه به صورت کامل این بیماری را برایتان تشریح مینماییم، با ما همراه باشید.
عامل بوجود آمدن بیماری و نحوه انتقال آن به دام
عامل این بیماری یک باکتری بی هوازی بنام
کلستریدیوم شوای می باشد.
که در درجه اول در گاوهای ۶ ماهه تا دو ساله و سپس در گوسفندان ایجاد بیماری می کند.
طرز انتقال:
دامها در اثر خوردن علوفه آلوده به هاگ به این
بیماری مبتلا می شوند که در روده تکثیر می یابند.
همچنین در بیماری شاربن علامتی یا پاسیاه، دام ها می توانند از راه جراحات پوستی یا مخاطی،
به طور مثال در هنگام پشم چینی و قطع دمبه و یا پس از زایمان از طریق فرج و مهبل به این بیماری مبتلا شوند.
پس از ورود عامل بیماری به داخل بدن ،در
بافتهایی مانند کبد طحال و مخصوصاً عضلات جایگزین
شده و تولید توکسین و در نهایت تخریب بافتهای مذکور
را مینماید.
علائم بالینی بیماری شاربن علامتی یا پاسیاه در دام
این علائم عبارتند از لنگش مشخص (در اثر تورم
گازدار عضلات ناحیه شانه و عضلات ناحیه ران آه به
هنگام ملامسه وجود گاز را می توان در آن احساس نمود)
و ورم عضلانی (که در ابتدا گرم و دردناک است و سپس
سرد و بدون درد میشود).
دربیماری شابن علامتی یا پاسیاه این دامها اکثراً به پهلو می خوابند و پای مبتلای خود را به طور کشیده به سمت خارج میکشند.
در بیماری شاربن علامتی یا پاسیاه، پوست ناحیه مبتلا تغییر رنگ پیدا می کند وترک می خورد.
همچنین تب شدید، کسالت و بی حالی، بی اشتهایی و
قطع نشخوار و افزایش تعداد ضربان قلب نیز مشاهده می شود.
در صورت خونگیری، برخلاف این بیماری شاهد انعقاد سریع آن میباشیم.
آثار کالبدگشایی:
علائم کالبدگشایی عبارت است از نفخ و گندیدگی لاشه
و وجود و خروج کف خون آلوده از مخرج و منخرین.
درمان بیماری شاربن علامتی یا پاسیاه
استراتژی درمان براساس استفاده از آنتی بیوتیکها
مانند پنی سیلین به میزان ده هزار واحد برای هر کیلو
گرم وزن بدن می باشد.
اگر جراحات سطحی باشد، تزریق در داخل جراحات میتواند موثر باشد.
جهت پیشگریی می توان از واکسیناسیون استفاده نمود
که در ١ ماهگی ٢ ماهگی ٧ ماهگی و ١٩ ماهگی تجویز
میشود.
هدف ما از ارائه این مطلب شناخت بهتر شما درباره شاربن علامتی یا پاسیاه می باشد. امیدواریم برایتان مفید واقع گردد.