لنگش در بز در اثر وجود درد یا نقصی در اندام بز بوجود می آید. معمولا رابیماری لنگش در راه رفتن حیوان دیده میشود. که برای تسکین درد در اندام استفاده میکند.
برای پیدا کردن درد باید بز را در قسمت سیستم عصبی محیطی، یا مرکزی و ضعف عضلانی معالجه کرد.
تشخیص لنگش در بز
تشخیص لنگش در شرایط شلوغ قلم دشوار است. در صورت وجود تورم، ساییدگی و عدم تحمل وزن در تک اندام، تشخیص آسانتر است. طراحی کف و مدیریت خودکارها بر تعداد و شدت موارد لنگش تأثیر زیادی دارد.
تشخیص زودهنگام و مدیریت لنگش در بز مهم است. هر شرایطی ممکن است تهدید کننده زندگی باشد. اگر به موقع تشخیص درست داده نشود و به حیوان رسیدگی نشود ممکن است حیوان دیگر نتواند بطور موثر حرکت کند.
علائم بالینی و تشخیص لنگش در گاو و بز
برای شناسایی گاو لنگ میتوان به علایم تورم اندام، و ناتوانی تحمل وزن، عدم تمایل به حرکت و خوابیدن و… اشاره کرد. این بیماری میتواند یک یا چند پا و ساق پا را درگیر کند.
علائم سیستمیک زمانی رخ می دهد که درد شدید باشد یا دسترسی به غذا و آب تحت تأثیر قرار گیرد.
لنگش در بز و گاو باعث بی حرکتی و خوابیدن زیاد حیوان میشود. مخصوصا اگر دست و پا درگیر بیماری شده باشد .
محتمل ترین علل لنگش در بز و گاوهای صادراتی و سایر نشخوارکنندگان عبارتند از:
- آبسه های خورشیدی، کبودی کف پا و زخم های پوستی ناشی از سایش بیش از حد کفپوش های ساینده.
- صدمات تروماتیک، ناشی از لیز خوردن، زیر پا گذاشتن یا سوار شدن.
- زمانی که شرایط زیر پا دائما خیس است و به پوست بین انگشتی آسیب می رساند.
- آرتریت عفونی- تورم و لنگش مفصل بخشی از مجموعه بیماری های ناشی از این عوامل بیماری زا هستند.
- سایر شرایط مانند گال دهان (ویروس orf) و کمبود سلنیوم ممکن است از علل بعید برای لنگش در گوسفند و بز باشند.
رفتار بز لنگ
حیوان آسیب‌دیده را به آغل منتقل کنید و بستر و دسترسی بدون ممانعت را فراهم کنید.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (فلونیکسین مگلومین، کتوپروفن، ملوکسیکام، یا تولفنامیک اسید) و در صورت لزوم آنتی بیوتیک ها (پنی سیلین پروکائین، اکسی تتراسایکلین، اریترومایسین، سفتیوفور، تری متوپریم سولفا، یا تیلوزین) تجویز کنید.
جلوگیری
اغلب می توان از لنگش با نگهداری بی سر و صدا با دام ها و جفت های قلمی مطابق با جنسیت و اندازه جلوگیری کرد. از راه رفتن اجباری برای مسافت های طولانی روی سطوح ساینده خودداری کنید.