به گزارش خبرنگار آژنو، روستای اورامانات استان کردستان به معماری سنگی و خشکه چینی اش معروف است.
دوبار در سال تعداد زیادی از گردشگران برای شرکت در مراسم آیینی پیر شالیار به این روستای گردشگری می روند.در دل خانه هایی که حیاط هر کدام پشت بام خانه دیگری است.
هر یکی از زن ها و مردهای کرد هنری را خلق می کنند که کمتر شناخته شده است. حتی برای گردشگران همیشگی این روستا.
گیوه های سفید رنگ، عصاهای چوبی، دف ها و سازهای محلی کردستان، جاجیم بافی، دستکش ها و ……. از جمله هنرهای مردم این روستاست.
روژان یکی از زنان خانه دار این روستای اورامانات که گیوه می بافد. او به خبرنگار آژنو می گوید: یک هفته زمان لازم است تا یک جفت گیوه بافته شود. این گیوه ها برای ما ۴۰ هزار تومان هزینه دارد که با قیمت ۶۰ هزار تومان فروخته می شود.
اگرهمه کار و زندگی را کنار گذاشته و فقط در یک کارگاه گیوه ببافیم سه روز زمان نیاز است.اما زنان روستا معمولا در کنار کار خانه های، گیوه می بافند چون هم سرگرمی است هم کمک خرج خانواده.
روژان می گوید که مشتری این گیوه ها اغلب مردم روستا هستند. چون مخصوص لباس کوردی و منطقه کورد نشین هستند.اما در مغازه های روستا گیوه(کلاش)فروخته میشود.
پله پله اگر دور تا دور روستا را بچرخی به محله ای می رسی که مغازه های محلی زیادی کنار هم قرار گرفته اند.
هر مغازه دار نیمکتی سنگی جلوی مغازه اش دارد که بعد از ظهرها اگر گرد و خاک کردستان عراق بگذارد. روی آن می نشینند.
درست بالای سر آنها و کنار هر مغازه، تابلویی از سفال و سنگ داخل دیوار کارشده. که نشان دهنده هویت آن مغازه است و به نوعی معرفی کننده آن.