اکوسیستم دریایی

منظور از اکوسیستم های دریایی همان زیستگاه و محل زندگی جانداران آبزی است که به دلایل مختلفی به مرور دچار تخریب میگردند.

عامل تخریب اکوسیستم دریایی

اکوسیستم دریایی در بسیاری از مناطق شرایط لازم برای حفظ زیستی آن در خطر است. تخریب زیستگاه های دریایی علی الخصوص در امتداد خطوط ساحلی که دارای تراکم جمعیت زیادی است.

عوامل موثر در تخریب اکوسیستم دریایی :

▪نابودی زیستگاه

▪آلودگی

▪صید بی رویه

▪شیوه های ماهیگیری ناپایدار

▪افزایش دمای کره زمین

عوامل فوق همگی جزو مواردی هستند که در تخریب زیستگاه ها و اکوسیستم های دریایی نقش دارند.

تخریب اکوسیستم های دریایی ساحلی

آلودگی ، رواناب و افزایش شوری باعث از بین رفتن زیستگاه اقیانوسی صخره های مرجانی ، علف های دریایی و سایر زیستگاه های پرندگان به علاوه ماهی ها میشود.

چون تالاب های ساحلی جهت پذیرش جمعیت رو به رشد انسانی افزایش پیدا میکنند.

سدسازی رودخانه ها سبب کاهش جریان آب شیرین ، مواد مغذی در روانآب و سبب پیشگیری از مهاجرت ماهی ها میشود.

کاهش میزان شیرینی آب به معنای افزایش شوری در تالاب ها و مصب ها است که به علف های تصفیه کننده آب هنگام جریان به دریا آسیب می رساند. 

اثرات ناشی از جنگل زدایی :

▪افزایش گِل و لای در رودخانه ها و اقیانوس ها

▪محدودیت نور خورشید لازم جهت رشد صخره های مرجانی

صید بی رویه

صید بی رویه جزو موارد مخرب و تهدیدها برای زیستگاه ها و اکوسیستم های اقیانوسی ، دریایی جمعیت ماهی های جهانی است. 

مجموع صید در یکی از مولدترین ماهیگیری های جهان، دریای اوخوتسک، در سال های اخیر به دلیل صید بی رویه به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. در اقیانوس آرام، بیش از نیمی از کشورهای جزیره به طور پایدار صخره های مرجانی خود را مدیریت نمی کنند.

زمانی که نهادهای حاکم نتوانند ماهیگیری را به درستی مدیریت کنند ، جمعیت یک ذخایر ماهی ممکن است سقوط کند. 

انسان ها تنها موجوداتی هستند که به ماهی به عنوان منبع غذایی تکیه می کنند. شکارچیان دریایی ، همچون گونه‌های ماهی و پستانداران دریایی همگی زمانی که منابع غذایی آن‌ها در اثر صید بی‌رویه تمام می‌شود ، دچار بحران خواهند شد.

افزایش سطوح اسیدی و نابودی اکوسیستم دریایی

افزایش سطح اسید اقیانوس ، فقط جزوی از بسیاری از تهدیدات مبتنی بر آلودگی برای زیستگاه های اقیانوسی است. 

با افزایش دمای آب و هوایی ، اقیانوس دی اکسید کربن بیشتری جذب می کند و در نتیجه سبب افزایش سطوح اسیدی آن می شود.

افزایش سطوح اسیدی سبب جلوگیری از ساخت پوسته موجودات دریایی همچون پلانکتون های منبع غذایی اقیانوس میشود.

این عامل سبب کاهش انتشار ترکیبات گوگردی و کاهش دمای آب و هوایی میشود.

تأثیر افزایش سطوح اسید اقیانوس ها بر زیستگاه ها و اکوسیستم های دریایی میتواند دارای اثرات مخربی بر کل جهان همچون کاهش میزان جمعیت سخت پوستان و جانداران آبزی(خرچنگ ، میگو ، مرجان ، خارپشت دریایی ، صدف) و… باشد.